YİTİK NESİL

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

Adriyatik’ten Çin Seddi’ne deyip koskoca Turan’ı sığdırdık yüreğimize de, “bir çift karagözü” koyacak bir yer bulamadık… Beytülmal saydık yüreğimizdeki “davayı” da “sevdayı” da, ne dokundurttuk kimseye, ne de biz dokunabildik!..

Her sabah Ayetel Kürsi okuyup, okul yolunda kelime-i şehadetlere teslim ettiğimiz bedenimizi kurşunlar, zincirler, demir çubuklar hoyratça okşarken, cüzdanımızın görünmez yerlerine sakladığımız resme bile dokunmadık, çıplak elle..

Ve yıllar..

Oysa ki “Seni seviyorum” diye haykırmak vardı sevgilinin gözlerine, ya da slogan yerine kalp çizmek, okulun tam karşısındaki sarı boyalı evin duvarına!.. Aslında o kadar da zor değildi ama!.. Dedim ya, Beytülmal belledik hem “davayı” hem “sevdayı”…

Aşikâr etmedik..

Aşikâr etmedik de; ne “davaya” ne de “sevdaya” yetmedik… “Yitik Nesil” derler ya, Beytülmal saydığımız hem “davanın” hem “sevdanın” içinde, bizim yokluğumuzda varlık arayan “kahpe tuzaklarda” bittik ve yittik..

Tanrı Dağı’nın Hüseyin’i boyundan
Dergâh-ı Ali’nin Yesevî soyundan
Sadakat kurtardı Yusuf’u kuyudan
HAKK’ı yüreğine sar da öyle gel..

Yalanı terkeyle, doğruyu söyle,
Fakir fukaraya merhamet eyle,
Kin-i kibir ile dolaşma öyle,
Nefsini yerlere ser de öyle gel..

Dünyayı yesen de gözün aç, doymaz,
Mevlam bazı hesabı mahşere koymaz,
Haramiden, Haşhaşîden bana dost olmaz,
Hesab-ı günahın ver de öyle gel..

Vicdanın kapkara aklayamazsın,
Hakikati, gerçeği saklayamazsın,
Cennet güllerini koklayamazsın,
Ayrık otlarını der de öyle gel..

Ahlat Ovası’na Türklük-İslam mührü,
Nikâh-ı Mukaddes, şehitler ise mihri,
Âlem-i Ervahta var oluşa şükür zikri,
Âlem-i Berzah’ı gör de öyle gel..

Türklüğün sönmeyen aleviyiz biz,
Dergâh-ı Yusuf’un halefiyiz biz,
Bezm-i Elest’te “Bâlâ” neferiyiz biz,
Meyletme cehalete, er de öyle gel..