Emanetçi Siyasetçiler

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

Belediye başkan adaylarının mal varlıklarını açıklaması, şeffaflık ve hesap verebilirlik açısından önemli bir adımdır. Adayların bu bilgileri kamuoyuyla paylaşması, seçmenlerin bilinçli bir tercih yapmalarına olanak tanır. Mal varlıkları, adayların ekonomik durumları ve potansiyel çıkar çatışmaları hakkında fikir verir.

Şu aşırı zenginlerdeki para hırsı ile ağızlarındaki göstermelik tevazu arasındaki çelişki de hep hoşuma gitmiştir. “Mal sahibi mülk sahibi Hani bunun ilk sahibi Malda yalan, mülk de yalan Var biraz da sen oyalan” diyen diller, konu miras olunca “Ölüm hak, miras helal” demeye başlarlar.

Dursun’un babası ölmüş. Kız kardeşinin kocası Temel’i çağırmış ve mirası taksim etmeye başlamışlar. Dursun; “Babamızın son aldığı Mercedes araba bana, motosiklet size.” demiş. Temel de; ”Öp beni Dursun.” diye karşılık vermiş. Dursun devam etmiş;
-İş hanı pana, dükkân size
-Öp beni Dursun!
-Çay pahçeleri pana, taşlı tarla size.
-Öp beni Dursun! Sonunda Dursun’un tepesi atmış;
-Ula, ne demeye öp beni diyip duruyorsun?
-Ne edeyim Uşağım” demiş Temel “Şapılırken öpülmek hoşuma gidiyor”

İşte bu helali kullananlardan biri de AKP Ankara Belediye Başkan adayı Sayın Turgut Altıok. Adamın sahip olduğu arazinin metrekare sayısı, Ankara’nın seçmen sayısından fazla. Yoo! Abarttığını sanmayın. Ankara’daki seçmen sayısı 4 milyon 285 bin. Turgut Beyin sahip olduğu arsalardan sadece bir tanesi 5 milyon metrekare. Bunun dışında da yine miras yoluyla sahip olduğu; 21 arsası, 11 konutu, 2 binası, 1 benzin istasyonu, 25 tarlası, 67 dairesi ve 5 dükkanı varmış. Siz de zenginseniz Turgut Beyin malların listesini okurken sadece gözleriniz yorulur. Elbette buna Antalya’nın yarısını kapsayacak büyüklükte olan diğer emanetler görülmüyor.

Ben bu zenginimizin mallarını yüksek sesle okudum, nedense çenem yoruldu. Artık, bu sonuçtan benim ekonomik durumumu da rahatça tahmin edebilirsiniz.

Turgut Bey, mirastan bu payları alırken, diğer mirasçılar da Temel gibi; “Öp beni Turgut!” demişler midir, bilemiyoruz. Çünkü haberde diğer mirasçıların malvarlığıyla ilgili bir bilgi yok. Bir de banka hesaplarıyla ilgili hiçbir bilgi yok. Zenginlerin üzerlerinde para taşımadıklarını duymuştum da bankada paraları olmamasına ilk defa tanık oluyorum.

Ama Allah var, Turgut Bey de mümin ve mütevazi biri. Bu dünyanın geçici olduğunu, aslolanın öbür dünya olduğunu biliyor. Kendisi; “Mal bizim değil Allah’ın. Biz emanetçiyiz!” buyurmuşlar.

İstanbul Büyükşehir Belediye Başkan Adayı Murat Kurum ise servetini dövize yatırmış. Vatandaşına dövizi elinizde tutmayın, Türk Lirasına çevirin diyen bir kabinede bakan olarak görev yapan birinin servetini döviz olarak muhafaza etmesi gayet anlaşılabilir bir durum.

En çok güvendiğim siyasetçilerden biri olan Mansur Yavaş’ın da mal varlığı gözlerimi yuvasından çıkardı. Beypazarı Basagaç Mh. 5.007 m² ARSA, Beypazarı Kurtuluş Mh. 50 m² Büro-Daire, Beypazarı Kurtuluş Mh. 50 m² Büro-Daire, Beypazarı Ayvaşık Mh. 600 m² Arsa, Ankara Çayyolu İncek 255 m² DAİRE (Mansur–Nursen Yavaş ortaklığında ve İnşaat halindedir). Beypazarı Beytepe Mh. 36 m² İşyeri (1/4) Esi’nin malvarlığı; Beypazarı Basagaç Mh. 8346 m² (3/8 hisse) bahçe, Beypazarı Basagaç Mh hisse Arsa, Muhtelif Mücevherat (Yaklaşık 15-20 bin TL), 2012 Model IX35 Hyundai Marka Araç…

Gerçekten aklım almıyor… Bir siyasetçi bu kadar mal ve mülkü nasıl elde edebilir? Bir ara aklımdan gidip; “Biz de Allah’ın kuluyuz, şu emanetten payımızı alabilir miyiz?” demek geçmedi değil. Ama, mümin birinin “Emanete hıyanet olmaz!” sözünden dışarı çıkmayacağını tahmin ederek vazgeçtim. Siyasetin çivisinin çıktığını biliyordum fakat bu kadar rant kapısı olabileceğini tahmin edemezdim.

Ve böylece, siyaset meydanında mal mülk defilesi devam ediyor. Turgut Bey’in arazileri, Murat Bey’in dövizleri ve Mansur Bey’in mücevheratı derken, vatandaşın cebindeki son kuruşa göz dikilmiş gibi. Ama unutmayalım ki, bu servetlerin hepsi birer ‘emanet’. Emanetin sahibi gelip kapıyı çaldığında, acaba kaçımız “Buyur, içeri gir” diyebilecek?

Bir yandan da düşünmeden edemiyor insan, bu emanetlerin hakkını vermek için acaba kaç gece uykusuz kalınıyor? Yoksa rahat mı uyuyorlar, altın yastıklarında? Belki de bu soruların cevabı, siyasetin kıvrak dansında gizlidir. Kim bilir, belki de bir gün bu dansın adımlarını öğreniriz ve biz de ‘emanet’ dağıtım törenlerine katılırız.

Ama şimdilik, biz garibanlar, sadece kenardan izlemekle yetiniyoruz. Belki de en iyisi, bu hikayeyi bir masal kitabına dönüştürmek. Sonuçta, masallar da genellikle ‘ve onlar mutlu mesut yaşadılar’ diye biter, değil mi? Ancak bizim masalımızda, ‘mutlu mesut’ olanlar sadece emanetçiler olacak gibi görünüyor.

Türkiye Cumhuriyetinin getirildiği bu durumu görünce; “Varsın Onlar babasından kalan mirası emanetçi olarak korusun” dedim. Biz en büyük zenginliğimiz, Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün bizlere armağan ve emanet ettiği Cumhuriyetimizi koruyalım yeter.

Mehmet Uygar KELEŞ