Bir Akşam Sovyetler’de

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

Soğuk bir akşam, odalarda gezinen esinti,
Duvarlara sinmiş mazinin sessiz çığlıkları,
Arka planda yankılanır hüzünlü bir şarkı,
Bir balalayka gibi titrer içimdeki yalnızlık.

Sessizlik… Konuşur en derin tonuyla.
Ellerim, şiir yazmak için ağır bir hevesle,
Kalemime uzanır ama ilham bir adım geride,
Kâğıt bembeyaz, düşünceler karanlık.

Yürümek isterim; adımlarım yolda yankılansın,
Ama sokaklar küskün, kadraja değer bir yüz yok.
Fotoğraflar mı?
Hepsi aynı, hepsi gri;
Gökyüzü de ruhum gibi, renksiz bir yankı.

Kalkıp bir bardak su içmek gelir aklıma,
Ama bedenim yatağa zincirlenmiş.
Susuzluk… Ama bu, içimin bir boşluğu,
Bir duygusal kuraklık, bir unutuluş arzusu.

Gece… Uyumamakta direnir.
Düşünmemek mümkün mü bu sessizlikte?
Her nefes bir hatıra, her an bir yara.

Sovyetler’in soğuk akşamında,
Şiir de yazılmaz, uyku da gelmez.
Sadece esinti, sadece bir susuzluk,
Ve bir Dostoyevski hüznü taşır bu yorgun saatler.

(Avare)