HANGİMİZİN HIRSIZI DAHA NAMUSLU?

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

“Hırsızlık suçtur ve benim mahallemin hırsızı da öbür mahallenin hırsızı kadar suçludur.” diyebildiğimiz gün bu ülke adına sakladığımız umutlarımız yeniden yeşerecek.

İyiyi ve güzeli sahiplenirken kötüyü, çirkini, yanlışı kabullenmemek, ötekileştirmek; olumlu davranışları kendi mahallesine olumsuzları karşı mahalleye mal etmek bir topluluğun, kavmin, milletin başına gelebilecek en büyük bela. Milletçe bu belaya düştüğümüz günden beri hiçbir işimiz rast gitmez oldu.

Hırsızı, uğursuzu, arsızı, namussuzu, ırz düşmanı öbür mahalledense yaptıklarını gözünün yaşına bakmadan ifşa; bizim mahalledense el çabukluğuyla örtbas etmek hangi ahlâkî değerle örtüşür? Bunu yapan, öyle uzun uzadıya da değil sadece başını yastığa koyup uykuya dalıncaya kadar geçen sürede azıcık düşünse kendinden iğrenmez mi?

Bir fikre, ideolojiye, siyasî kişi veya görüşe fanatizm derecesinde bağlanıp onun hiçbir kusurunu görmemek hangi aklın kârı?

Toplumun örfüyle, töresiyle, ahlâkıyla böylesine çelişen koca koca adamlar acaba bir zamanlar hangi mahallenin çocuğuydu?
“Fikrin ne fahişesi oldum, ne zamparası!
Bir vicdanın, bilemem, kaçtır hava parası?” mısralarının ilham kaynağı yoksa bu tipler miydi? Şüphesiz evet!

Aldıkları hava parası karşılığında mahalle mahalle gezenler,
kendilerini bir fikrin kucağından ötekine atanlar,
hiçbir fikrin adamı olamayıp belki en fazla sempatizanı olabilenler,
kendi mahallelerinin hırsızına ‘hırsız’ demek bir yana methiyeler dizenler,
kafa gözü görürken basireti kör olanlar,
ömür sermayesinin muhasebesini yapmaktan ömürleri boyunca kaçanlar…
Bir de bunların yancı ve yardakçıları var ki bunlardan beter.

Söylenecek çok şey olsa da daha fazlasını söylemeye gerek yok. Nasıldı o meşhur mesel bilirsiniz: “Biri bir kuş görmüş, biri tutmuş, biri yemiş, biri de: Hani bana? Hani bana?” demiş. İşte bunlar, o meselde bahsi geçenler. Kuşu yiyen hariç hepsi aç, kuşu yiyen dahil hepsi açgözlü. Seyirci kalıp sesini çıkarmayan herkes suç ortağı.

Sevgi YILDIRIM