SÖVME KARANLIĞA, BİR MUM YAK!

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

Bir adam düşün. Yağmurlu bir günde sokakta ufak tefek bir şeyler satan bir garibanın ayağındaki terlikleri görüyor.

Adam dilenmiyor, alın teriyle ekmeğinin peşinde. Rızkın en makul ve bereketli olanını kazanmanın derdinde.

Selam verip yaklaşıyor. Elindekilerin hepsini satın alıyor. Satıcı memnun bir şekilde tam gidecekken: “Gardaş bir bakar mısın?” diye onu durduruyor. Garibanım, “Eyvah, almaktan vazgeçti, parasını geri isteyecek” diye düşünürken, “Yanlış anlamazsan ayağındaki terlikleri de satar mısın bana?” “Abi yağmurlu havada ben neydiyim ayakkabısız” dercesine bakıyor. Sattığı malın parasını geri vermek endişesiyle; “Al bedava senin olsun. Evim yakın, ben şeremetçe giderim. Zaten daha fazla ıslanacak değilim” diyerek terlikleri veriyor. “Yok gardaş, satın almak istedim. Ayakkabı işi kolay” “Şu kadar para” “Al sana iki katı. Bir de şu benim iskarpinleri giy ayağına. 42-43 numara, olur inşallah sana”

Biri bu satıştan şokta, diğeri ağladı ağlayacak, kafasını kaldırıp satıcıya bakamıyor. Biri yüreği pırpır ederek evine kavuşma telaşında, diğeri kızgın kayaya bir damla su dökmenin beyhudeliğini sorgulamada. Biri yüzünde mahçup bir gülümsemede, diğeri, utanmasa, oyoylarla ağlama derdinde.

Bilirsiniz, İletişimin, bir gönüle dokunmanın en etkili noktası davranışlardır. Çünkü kelimelerin önemi sınırlıdır. Alışveriş biter. Herkes yoluna gider.

Yağmur altında gülenle ağlayanın farkı yoktur be gardaşım. Karanlığa sövmektense bir mum yakmak daha değerli değil midir?

Kadiroğlu Gazi