Gazi Kaya

Gazi Kaya

29 Kasım 2025 Cumartesi

    DİĞER YAZARLARIMIZ

    BABA OLMAK, AİLE OLMAK

    BABA OLMAK, AİLE OLMAK
    0

    BEĞENDİM

    ABONE OL

    Baba olmak, çocuğunun üzerine titremek demek değildir sadece. Sevmenin en sessiz, en derin hâlidir baba sevgisi. Çocuk hastalandığında gece uykusuz kalmak, okuldan geç geldiyse sessizce kapıya bakmak… Ama sabah hiçbir şey olmamış gibi davranmaktır bazen baba olmak. Çocuklarına güvenli bir dünya kurmak için dışarıda fırtınalara göğüs germek, ama eve geldiğinde o fırtınayı içeri taşımamaktır.

    Baba olmak, çocuğunu şımartmadan sevmek; ona hayatı öğretirken bir yandan da onun gözyaşına dayanamayacak kadar merhametli olmaktır. Her istediğini vermemek ama ihtiyaç duyduğu her an yanında olmak… Bazen bir adım geride durmak, bazen önde siper olmaktır.

    Ben de baba olduğumda fark ettim: Bu işin stajı yok, hazırlık sınıfı yok. Direkt sahaya sürüyorlar seni. Babanın babalığını örnek alırsın bir yere kadar, sonrası senin vicdanınla aklının sınavıdır.

    Aile olmak ise sadece aynı çatı altında yaşamak değildir. Aile olmak, birbirine katlanmaktır; bazen susmak, bazen affetmektir. Aile olmak, en çok da sabırdır. Kimi zaman eşinin sevmediği huylarına göz yummaktır, kimi zaman çocuklarının bitmeyen sorularına sabırla cevap vermektir. Bazen sofrada eksik bir tabakla idare etmek, bazen kalabalıkta kimsenin dışlanmadığından emin olmaktır.

    Aile dediğin şey sevgiyle kurulur; ama fedakârlıkla ayakta kalır. Sevmediğin bir yemeği yerken yüzünü ekşitmemektir aile olmak. Yorgun olduğun hâlde eşinin bir derdini dinlemektir. Hakkını helal etmeyi bilmektir. Paylaşmak, bölüşmek, yer açmak, kalbinde yer tutmaktır.

    Şimdi geriye dönüp baktığımda görüyorum ki, baba olmak her gün yeniden başlanan bir meslek. Diplomayı çocuk doğduğu an alırsın, ama usta olmak yıllar sürer. Her düşen çocuğuyla birlikte dizini tutan babalar gibi… Her yanlışta kendini sorgulayan, her başarıda bir adım geri duran babalar gibi…

    Ve aile… Aile, insanın sığındığı ilk liman, terk edemediği son kaledir. Zaman geçtikçe anlıyorsun ki, dünyada herkes seni yarı yolda bırakabilir. Ama gerçek bir aile, sen yolda kalırsan gelip seni omzunda taşır.

    Bugün ne kadar baba olduğumuzu, ne kadar aile olabildiğimizi sorgulama vaktidir belki de. Çünkü her şeyin hızla tüketildiği şu zamanda, en çok da “baba” olmak ve “aile” kalmak zorlaştı. Ama işte tam da bu yüzden, en kıymetlisi bu artık.

    Ve bu çağda, bu hengâmede hâlâ baba kalabilmek ve aile olabilmek… İşte o, en büyük imtihandır.

    Selam ve muhabbetle.