Ahlâksız Dindarlık: En Büyük Fitne

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

Geçtiğimiz yıllarda tatil için çeşitli otellere ya da lokantalara uğradığım oldu. Fark ettiğim bir manzara var ki, her defasında içimi burkuyor:

Bazı insanlar, orada asgari ücretle çalışan gençlerin yüzüne bile bakmadan, “küçük dağları ben yarattım” edasıyla emirler yağdırıyor. Garsona “Bir çay getir” derken, sanki bir insana değil de bir robota sesleniyor gibiler. Ama vakit namazı gelse, en ön safta yerlerini almayı da ihmal etmiyorlar. Bu çelişki yüreğimi derinden yaralıyor.

Ben ise elimden geldiğince o kardeşlerimize gözlerinin içine bakarak, gülümseyerek, “kardeşim”, “gardaşım” diyerek hitap ediyorum. Bir isteğim varsa, rica ile söylüyorum. İlk anda gözlerinde bir bocalama, bir şaşkınlık görüyorum. Çünkü belli ki buna alışık değiller. Ama birkaç gün sonra o çocuklar beni görünce gözlerinin içi gülüyor; ayaküstü de olsa sohbet etmek için fırsat kolluyorlar.

Bu durum beni sevindirmiyor, aksine içimi acıtıyor. Çünkü o çocuk benim hizmetçim değil. O da bir insan. Allah’ın yarattığı bir kul… Belki de Allah katında benden çok daha salih birisi.

Ama biz kibri takvâ, sevgisizliği vakar, üstünlüğü ise şekil sanmaya başladık.

Kur’ân bize şunu hatırlatıyor:
“İyilikle kötülük bir olmaz. Sen kötülüğü en güzel şekilde sav.”
(Fussilet, 34)

Ve yine buyuruyor:
“İnsanlara yüz çevirme, yeryüzünde böbürlenerek yürüme. Allah kendini beğenmiş, övünen kimseleri sevmez.”
(Lokman, 18)

Ne yazık ki dindarlığımız camide başlıyor ama kapıdan çıkarken tükeniyor.
Kıldığımız namaz, yüreğimizdeki kibri eritmeye yetmiyorsa, secdeye yalnızca bedenimiz değil, imanımız da değmemiş demektir.

Allah Resûlü şöyle buyuruyor:
“Ben güzel ahlâkı tamamlamak için gönderildim.”
(Muvatta, Hüsnü’l-Hulk, 8)

Yani ahlâk, dinin kenarında köşesinde değil, tam merkezinde yer alır.
Ama biz ne yaptık? Namazı önemsedik, ahlâkı ihmal ettik. Tesettürü savunduk ama kibirli dili, kırıcı bakışları görmezden geldik.

Hakkı haykırdık ama hakkaniyeti unuttuk.

Bir başka hadiste Resûlullah şöyle soruyor:
“Müflis kimdir, bilir misiniz?”
Ashâb: “Namaz kılan, oruç tutan ama sevapları, başkalarına yaptığı haksızlıklardan dolayı tükenen kişidir.”
(Müslim, Birr, 59)

Bugün en büyük tehlike, dinin sadece görüntüde kalmasıdır.
Ahlâksız bir dindarlık, dine en büyük zararı verir.
Gençler dinden soğuyorsa, bunun sebebi dinsizlik değil; dindar görünenlerin sevgisizliği, kibri ve hoyratlığıdır.

Artık başkalarını değil, kendimizi sorgulama vaktidir.
Kıldığımız namaz, tuttuğumuz oruç, giydiğimiz kıyafet, yüzümüzdeki sakal ya da başımızdaki örtü…
Bütün bunlar ahlâka dönüşmüyorsa, dışımızla değil, içimizle Allah’tan uzaklaşıyoruz demektir.

Unutmayalım:
“Dindarlık secdede başlar ama ahlâk ile tamamlanır.”
Ve ahlâksız dindarlık, bu ümmetin en büyük fitnesi, belki de en büyük felaketidir.

Selam ve muhabbetle.