ÖLÜ SEVİCİYİZ BİZ…

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

Büyük milletlerin büyük ölüleri olur, diyor Cemil Meriç… Haklı… Büyük, çok büyük ölülerimiz var çok şükür… Övündüğümüz, iftihar ettiğimiz kahraman ve büyük ölülere sahibiz. Dirimizle değil, ölülerimizle övünüyoruz. Ama modern dünyada bu bizi var etmiyor.
Ölü seviciyiz çünkü. Tembelliğimizi, asalaklığımızı hep ölülerimizin kefenleriyle perdeliyoruz… Çok işe yarıyor. Bin ölümüz, borusu öten milletlerin bir dirisi etmiyor. Neden? Onların dirileri en az ölüleri kadar değerli. Dirileri de “yarının büyük ölüleri nasıl oluruz?”un derdindeler.
Büyük milletiz ya… Ne milletiz ama! Bin ölümüz, milyonlarca dirimiz, onların bir dirisi bile etmiyor. Ölü seviciyiz biz… İşe yarar dirilerimize bu yüzden tahammülümüz yok. Onlara değer atfetmek için ölmelerini bekliyoruz.
Ölü seviciyiz biz! Öyle olmasak işe yarar hangi dirimizin kıymetini bildik? Kıymet atfetmek için ölü olmalarını beklemiyor muyuz? Öldükten sonra gözümüz açılıyor…

Bu aymazlık bizim karakterimiz oldu, farkında mıyız? Nasıl bozulduğumuzun farkında mıyız?
Beşer’den insan olmayı beceremedik. Becerseydik yaşam ne, insan ne, adalet ne, vicdan ne bir oturur düşünürdük.
Vicdanı yitik bir millet olduk.

On beş yaşında gencecik bir kız çocuğunun, Sümeyra’nın ölümünün adaletsizlikten, zulümden kaynaklandığını bile erkekçe, namusluca, insanca dillendirmeye korktuk. Ölüleri çok seviyoruz. Ölü seviciyiz biz… Sümeyra’nın arkasında iki damla gözyaşı dökecek kadar erkek olamadık. Olamıyoruz… Ama olanlara suçlu gibi bakıyoruz, bu kadar tahammül bizi insan olmaktan çıkarır.
Sümeyra’nın ölümü, kızının nişanlısıyla kaçan kaynana kadar konuşulmadı, gündem olmadı bu memlekette!

Sümeyralar öte tarafta dört gözle bizi bekliyor olacaklar hesap sormak için, emin olun. Sümeyra, kızma bize, sana özel bir davranış değil bizimkisi. Bizim karakterimiz oldu bu aymazlık!

Sümeyra, sen ve sizler güzel insanların büyük ölülerisiniz. Bizler ise adam gibi ölmeyi dahi beceremeyen yaşayan ölüleriz.

Akif’in “Hey sıkılmaz, ağlamazsın bari gülmekten utan” mısrası bizim yaşadığımız son yıllara hitap ediyor.

Ölü seviciyiz biz… Öldükten sonra seviciyiz…
Dirileri sevmeyi öğrenemedik… Aslında ölüleri de sevmedik. Sevseydik, ölmüşlerin hatırına azıcık insan olurduk…
Evet… Ölü seviciyiz biz…