2

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Kendisi olamayan başkası olur.

Kendisi olmak, hayatının dizginlerini eline alarak yol almak ve “ne derler sonra!” kaygısı taşımadan başkalarının değer yargıları doğrultusunda şekil almaktan vazgeçmekle olur.

Kendisi olmak, özgürce düşünebilmeyi ve düşündüklerini özgürce eyleme dökebilmeyi gerektirir.

Kendine yetebilen insanların nev’i şahsına münhasır yasaları vardır. Kolay kolay söz vermez, ağzından çıktı mı ölür de sözünden dönmezler. Karar verip yola çıktı mı mutlaka sonunu getirirler. Kabul edilebilir ölçüler içerisinde özgün giyinmekten, özgün konuşmaktan geri durmaz; dünyada bir başına kalmayı gerektirse dahi asla doğrularından vazgeçmezler. Hayat yolculuğunda karakteristik olarak yol alırlar.    

Sürüden ayrılmak, “kurt kapar” korku kalıbına başkaldırmaktır aynı zamanda.

Zirvede kuluçkaya yatan kartalın yumurtalarından birinin bir zelzele dolayısıyla yuvarlanıp, dağın eteğinde tüneyen tavuğun yumurtaları arasına karışarak diğer civcivlerle aynı anda dünyaya gözlerini açtığını düşünün. Kendi iç sesine kulak tıkayıp camianın telkinleriyle uçmayı denememesi onu bir tavuk olmaktan ileriye götürebilecek midir?

 Kendin olarak geliştirdiğin eylemleri ve sahip olduğun erdemleri başkalarının değer terazilerine vurursan hayatında hiçbir zaman özgül bir ağırlığa sahip olamayabilirsin.

 Nasreddin Hoca’nın, oğlu ve yanlarında eşekle köye varmak üzere yola koyuldukları manzara ilgi çekicidir hani:

Eşeğe kendisi binse ayıplanır, inip oğlunu bindirse yine ayıplanır; ikisi birden binse hayvan zavallı bulunarak Hoca yuhalanır. Eh ne yapsın, söylenmelerden kurtulmak için eşek arkalarında, köy yolunu küçük oğluyla yayan kat eder; ama durur mu ahali, binmediler diye onu ve oğlunu bu sefer de ahmak olmakla yaftalarlar.

Aldığı kararlar doğrultusunda kendi hayatını yaşamayanlar başkalarının kendileri için seçtikleri hayatı yaşamaya mahkûm olurlar.

 Ya hürsün bu âlemde ya da tutsak. Ya kendin olur; kendini yaşarsın ya da kendine bile yasak kalırsın.

Fuat OSKAY