Şaşırma Yeteneğimi Yitirdim

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Bu durumun bir tek bana has bir şey olmadığından eminim.

Şaşırmıyoruz, abi!

Saflığımızı, masumiyetimizi çaldılar.

Ne güzeldi eskiden, olur olmaz her şeye şaşırırdık.

Sokakta alkol alan adam gördüğümüzde şaşırırdık. Bugün kadınlar ellerinde bira şişeleriyle parklarda nara atıyor ama umrumuz olmuyor.

Bendeki duyarlılık mı kayboldu? Hayır. Aynı duyarlılığımı taşıyorum.

Niçin bu noktaya geldim?

Ülkede olup biten yolsuzluklara “Olamaz bu kadar!” deyip tepki gösterdim. Yapanın yanına kâr kalmaz, dedim. Baktım ki yapanın yanına kâr kaldığı gibi yolsuzlukların ardı arkası kesilmiyor. Düzen böyle kurulmuş. En iyisi şaşırmayı bırakayım, dedim ve bıraktım.

Şu kimse ihaleye fesat karıştırmış, malı götürmüş deniyor. Çok da umursamıyorum.

Atamalarda ehliyet ve liyakat rafa kalkmış deniyor. Kılımı kıpırdatmıyorum.

Sınavlarda kopya çekiliyormuş. Hiç umursamıyorum.

Biri haksız kazanç mı elde etmiş? Yüzümü çevirip bakmıyorum.

Sahte diploma, sahte akademisyen haberleri yazılıp çiziliyor. “Kimmiş bunlar?” demiyorum.

Hayat pahalılığı varmış, esnaf fahiş fiyata satıyor demiyorum.

Boşanmalar artmış, ahlaksızlık diz boyu olmuş, toplumda ve kurumlarda kokuşma varmış… Hiçbirini umursamıyorum.

Bu noktaya nasıl geldim? Buna şaşıra şaşıra şaşırmamayı öğrendim, tepkisiz biri oldum diyelim.

Artık bu ülkede olumsuzluk adına her ne varsa hiçbirine şaşırmıyorum. “Daha pisliği ortaya çıkmamış neler var!” diyorum.

Yanlışı savunanlara da şaşırmıyorum.

Şaşkınlığım tümden gitti mi? Gitmedi. “Nedir seni şaşkınlığa sevk eden?” derseniz, olsa olsa olumlu şeyler beni şaşkınlığa uğratır. “Var mıymış, kaldı mı daha böyleleri?” diyorum. Bu da çok ender olur. Buna da şaşırma denmez.

Ne faydası var şaşırmamanın derseniz? Hayattan hiç beklentiniz kalmıyor. Kimseye bel bağlamıyorsun. Beklentinizin olmaması hayal kırıklığına uğratmıyor.

Başka ne yapıyorum? İç geçiriyorum sadece. O da içime zarar veriyor ama o kadar da olsun.

Bulursam kafa yapıma uygun birini, onunla dertleşip içimi boşaltıyorum.

Mevcut durumları savunan ya da sessiz kalan kimseleri gördüm mü, ortam müsait ise birkaç kelam ediyorum.

Olmadı, buraya içimi döküyorum. “Bundan, şundan hoşnut değilim!” diyorum. Sağ olsun, “Yeter, nedir senden çektiğim, ben senin dert ortağın mıyım?” demiyor. En vefalı dost değerli okurlarımız.