

Sanırım “Bu topluma neler oluyor?” deme noktasına geldik, maalesef. Üzülerek değinmek istediğim konu; şu günlerde en çok gündemde olan, Ankara’da bir okulda öğrenciler tarafından öğretmene yapılan zorbalık ve saygısızlık.
Evet, izlediğimiz görüntüler bizi çok üzdü. Zamanı, düzeni, sistemi, eğitimi ve birçok olguyu sorgulattı, düşündürdü ve muhasebe yapmamıza sebep oldu. Israrla ders anlatmaya çalışan bir öğretmen ve karşısında ona zorbalık, saygısızlık ve hatta taciz denebilecek hareketlerle aile terbiyesi almamış, şımarık bir grup öğrenci…
Biz, öğretmenin yaşına, tecrübesine, eğitimine ve öğretmenliğine yakışır olgunluğu gösterdiğini gördük ve daha çok üzüldük, daha çok kızdık bu çocukları yetiştirenlere.
Diğer taraftan, bireysel olarak bir grup öğrenci tarafından işlenmiş bu suç ve saygısızlıktan dolayı bütün gençlerimizi ve pırıl pırıl öğrencilerimizi aynı kefeye koyup topa tutmak hiç adil bir davranış değil. Bireysel işlenen suçları genellemek doğru değil.
Geçtiğimiz günlerde bir öğretmenin, üstelik engelli bir öğrenciye şiddet uygulayarak merdivenlerden aşağı ittiğini gördük; kayda alınan güvenlik kamerasından. O zaman da bütün öğretmenleri aynı kefeye koyup suçlamadık.
Öğretmen, öğrenci fark etmiyor; iyi eğitim ve aile terbiyesi almamış, toplum ve insan haklarını hiçe sayan, kişilik bozukluğu olan bu tür bireyler bu tür suçları işleyebiliyor.
Medyada hangi tarafa baksam, bu nesli topluca taşa tutmuşlar. Unutmayalım ki bu gençlik bize gökyüzünden yağmadı. Onları eğiten ve yetiştiren bizleriz. Ortada bir suç varsa, o da iyi aile terbiyesi veremeyen ve doğru örnek olamayan ebeveynlerdir.
Her defasında bütün gençleri suçlayıp karşılarına geçmek bizlere hiçbir şey kazandırmaz; aksine çok şey kaybettirir. Topluma ahlaklı, saygılı ve terbiyeli bireyler yetiştirmek için önce ebeveynlere büyük görev düşüyor ve sonrasında öğretmenlere.
Ortada bir yanlış sistem var ve bu dönüp dolaşıp bu neslin ayağına dolaşıyor. Öncelikle, ortada “yetiştirme” ile ilgili bir sorun var ve bu sorunu önce kabul edip, sonra “çözümü nedir” onu düşünmeliyiz ebeveynler olarak.
Gerekirse onlarla doğru iletişimi kurabilmek için tıbbi destek almalıyız. Çocuk yetiştirmek de bir nevi sanattır. Bence anne baba olmak; çocuk sahibi olup, ortaya salmak değildir.
Çocuğu topluma sağlıklı bir birey olarak yetiştiremeyecek olanlar, çocuk yapmamalı.
Evet, çocuklarımızı doğru yetiştiremiyoruz. Bu bir sorun; fakat çözüm de belli:
Eğitim, eğitim, eğitim.
Ama önce ebeveynler eğitilmeli.
GENEL
Az önceYAZILAR
Az önceSPOR
Az önceGENEL
Az önceBİLİM & TEKNOLOJİ
Az önceDÜNYA
Az önceSPOR
Az önce