BU KARGAŞA NEREYE?

1

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Tahminen otuz yıl kadar önce, yerel bir gazetenin köşesinden seslenmiştim: “BU KARGAŞA NEREYE” başlıklı yazımla. Ve bugün, tekrar aynı başlık altında toplama gereği duydum yazmak istediklerimi.
Evet, bu “Bu Kargaşa Nereye?” dediğim o dönemde, meclis kürsülerinde ve toplantılarında siyasiler tarafından yapılan kavgaların toplum üzerindeki olumsuz etkilerine dikkat çekmek istemiştim, genç bir yazar olarak.
Bugün ise bir anne, sade bir vatandaş olarak diyorum ki; gerçekten “bu kargaşa nereye?” Çünkü siyasetin bile rengi değişti. O dönemde siyasiler arasındaki çekişmelere, kavgalara şahit olmuştuk; fakat hiç bu kadar kirli değildi. Yumruk yumruğa kavgalar, küfürler, hakaretler, tehditler, şantajlar… Ben, medeni ve hukuk devleti siyasilerine bu tip gangster havalarında, düşük seviyede siyaset yapılmasını yakıştıramıyorum. Ayrıca bu durum, topluma ve gençlerimize kötü örnekler teşkil ediyor. Sokak kavgaları, insanların hiç utanmadan, çekinmeden birbirlerine karşı hakaret ve küfürlerinin artış sebebidir. Siyasiler, halkı temsil eder ve örnek teşkil eder. Bilhassa bunun için üslup, hareket, konuşma; her şeye dikkat etmeleri gerekir. Aksi takdirde, toplumun huzur ve güvenliğini bozan bireyler çoğalacaktır.
Unutmamalı ki, edep ve ahlaktan vazgeçmediğimiz sürece her şeyin çaresi vardır; yeter ki ahlak ve edebimize sıkıca sarılalım. Umarım siyasiler, bu davranışların toplumda bir ahlak yıkımı meydana getirdiğini fark eder.

Geçtiğimiz bu zor dönemde, gerginlikler yerine çareler bulmak, güzellikler görmek hepimizin ihtiyacı, isteği ve hakkı. Her dönem iyi ve kötü olmuştur elbette; fakat verdiğimiz çaba, adalet, ahlak, merhamet, sağduyu ve insanlığın kaybolmaması içindir.

İçinde bulunduğumuz çağın aydınlık olduğu ümidini yitirmemeniz dileklerimle, 1870 yılında vefat eden Charles Dickens’in yazmış olduğu “İki Şehrin Hikayesi” adlı romanından şu satırları ekliyorum:
“Zamanların en iyisiydi, zamanların en kötüsüydü, hem akıl çağıydı hem aptallık, hem inanç devriydi hem de kuşku, hem aydınlık mevsimiydi hem karanlık, hem umut baharı hem de umutsuzluk kışıydı, hem her şeyimiz vardı hem hiçbir şeyimiz yoktu.”
İşte bu kadar karmaşık duygular arasından dahi, en aydınlık olanını seçmek gerek.