Bir Şairin İtirafı

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Belki de hiç kimse yazdıklarımı anlamayacak, ama ben de herkes anlasın diye yazmaya mecbur değilim.

Belki de hiçbir zaman bulamayacağım bir kadını arıyorum. Nerede o kadın ya da acaba böyle bir kadının varlığı gerçekten var mı? Belki de beş adım ötemdedir ve belki de mesafelerin yetişemeyeceği kadar uzaktadır. Henüz insanoğlu o mesafelerin uzaklığını düşünemeyecek kadar ilkeldir. Aradığım o kadın şiirlerimin ana teması olsa da hayalidir, ütopiktir. İnsanlığın üstünde olan o kadını bulmak henüz hiç kimseye nasip olmamıştır ve her insan, özellikle yaratıcı insanlar, şairler, ressamlar tam da o kadını düşünerek kendi dahiyane eserlerini yaratmışlardır. Ama hiçbir sanatkâr onu buldum, az da olsa yaklaştım, dokundum, sesini duydum diyebilecek kadar cesur olamaz bence. Çünkü ona dokunmak belki de yaratılabilecek dahiyane eserlerin sonunu getirebilir. Ve işte o zaman şiir, sanat, resim her şey bir göz açıp kapayıncaya kadar yok olabilir. Bu ise facianın milyon katı bir faciaya dönüşür. Çünkü aranan belki de hiçbir zaman bulunmasa daha iyidir.

O kadın inanılmaz derecede güzel mi? Bilmiyorum. O kadın düşünülemeyecek kadar asil mi? Bilmiyorum. Ama bir şeyi biliyorum ki, o kadın hiç de güzelliğin ya da asaletin sembolü değil. Eğer saydıklarımda o kadını bulmuş olsaydım, belki de hiçbir şiir yazılmayacaktı ve belki de ilham perisi dedikleri hayali bir varlık da benden uzaklaşacak ve bir daha kalbimin konuğu olmayacaktı. Büyük eserler yalnız ve yalnız bulunması istenen ama bir ömür boyunca asla bulunamayacak birini düşünerek, onu hayallarda canlandırarak yaratılır. Ve belki de bir sanatkârın herhangi bir eseri ona büyük bir başarı getirecek, onu tüm dünyada ebediyen yaşatacaktır, ama o hiçbir zaman bunun farkında bile olmayacaktır. Sebep? Sebep ise çok basittir. Çünkü hiçbir sanatkâr hangi eserinin şaheser olacağını asla düşünemez ve hiçbir eserini de düşünmeden yaratamaz. Hiçbir şair, hiçbir ressam, hiçbir besteci aynı zamanda hiçbir zaman da Allah değildir.

Habil Yaşar

Orjinal Metin

Bir Şairin Etirafı

Bəlkə də heç kəs anlamayacaq yazdıqlarımı, amma mən də hər kəs anlasın deyə yazmağa məcbur deyiləm.

Bəlkə də heç zaman tapa bilməyəcəyim qadını axtarıram. Haradadır o qadın və ya heç olmasa o qadının varlığı mövcuddurmu? Bəlkə də beş addımlığımdadır və bəlkə də məsafələrin yetə bilməyəcəyi qədər uzaqlıqdadır. Hələ insan oğlu o məsafələrin uzaqlığını düşünə bilməyəcək qədər ibtidaidir. Axtardığım o qadın şerlərimin əsas obrazı olsa da xəyalidir, utopikdir. İnsanlığın daha üstündə olan o qadını tapmaq hələ heç bir kəsə nəsib olmamışdır və hər bir insan, xüsusən yaradıcı insanlar, şairlər, rəssamlar məhz o qadını düşünərək öz dahiyanə əsərlərini yaratmışlar. Amma heç bir sənətkar onu tapdım, az da olsa yaxınlaşdım, toxundum, səsini eşitdim deyə biləcək qədər cəsarətli ola bilməz məncə. Çünki ona toxunmaq bəlkə də yarana biləcək dahiyanə əsərlərin də sonunu gətirə bilər. Və məhz o zaman poeziya, şeriyyət, rəssamlıq hər şey bir göz qırpımında məhv ola bilər. Bu isə faciənin milyon qatı bir faciəyə çevrilər. Çünki axtarılan bəlkə də heç zaman tapılmasa yaxşıdır.

O qadın inanılmaz qədər gözəldirmi? Bilmirəm. O qadın düşünülməyəcək qədər alicənabdırmı? Bilmirəm. Amma bir onu bilirəm ki, o qadın heç də gözəlliyin və ya alicənablığın rəmzi deyil. Əgər sadaladıqlarımda o qadını tapmış olsa idim, bəlkə də heç bir şer yazılmayacaqdı və bəlkə də ilham pərisi dedikləri xəyali bir varlıq da məndən uzaqlaşacaq və bir daha ürək evimin qonağı olmayacaqdı. Böyük əsərlər yalnız və yalnız tapılması istənilən ancaq bir ömür boyunca əsla tapılmayacaq birini düşünərək, onu xəyallarda canlandıraraq yaranır. Və bəlkə də bir sənətkarın hər hansısa bir əsəri ona uğur gətirəcək, onu bütün dünyada əbədi olaraq yaşadacaqdır, amma o heç zaman bunun fərqində belə olmayacaqdır. Səbəb? Səbəb isə çox sadədir. Çünki heç bir sənətkar hansı əsərinin şedevr olacağını əsla düşünə bilməz və heç bir əsəri də düşünmədən yarada bilməz. Heç bir şair, heç bir rəssam, heç bir bəstəkar eyni zamanda heç zaman da Allah deyildir.

Habil Yaşar