

Nisan ayının son günü, bu fani hayatta beni çok üzen bir haber aldım.
Çocukluğumda her zaman, askerliğe 14 yaşında ilk ayak bastığım Maltepe Askerî Lisesi’nde okurken ise her hafta sonu bana gönlünü ve evini, aynı rahmetli annem gibi açan Emine Teyzem vefat etti.
Öz annem gibi sevdiğim Teyzem, sen gidiyorsun ama başta ben olmak üzere bizler seni hiçbir zaman unutmayacağız.
Bizler senin hakkını nasıl ödeyeceğiz?
Hepimiz senin için Allah’ımıza dualar ediyoruz.
Bizler sana gönül sevgisi ile hakkımızı helal ediyoruz.
Bizler artık senin arkandan Allah’ımıza, seni cennette Peygamberimize komşu yapması için hep dualar edeceğiz.
Sen bizlere çok büyük dersler verdin.
Bir insanın arkasında bırakabileceği en büyük miras sadece bir hoş seda imiş.
Sen bunu, ben dâhil gönül sevgini ulaştırabildiğin tüm insanlara yaptığın tüm iyiliklerle hepimize ispatladın.
Bizler senin arkandan mutlaka üzüleceğiz.
Ancak Allah’ımıza gönül sevgisiyle senin için yaptığımız dualarımızı kabul eder ve izin verirse, 2 Mayıs Cuma günü öğle namazını müteakip bizler seni hoş sedalarla cennete uğurlamak için, bu dünyadaki senin son yolculuğunun yapılacağı İzmir’de bulunacağız inşallah.
Bizler sana hakkımızı hep helal ediyoruz.
Ama… ama sen gitmeden önce bizlere hakkını helal etmiş miydin?
POLİTİKA
Az önceGENEL
Az önceGENEL
Az önceEKONOMİ
Az önceDÜNYA
Az önceDÜNYA
Az önceSPOR
Az önce