Beni Kim Tanır

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Rüzgarın ıslık çaldığı gecelere karışıyor acının vaveylası,
Veryansın eder ağrılı hüzünlerin sancısı.
Çırpınıp dururken özgürlüğe aşık acılar,
Çarpar durur kaburgalarımın soluna soluna.
Umutlar leyla, hayaller paramparça,
Acılar hakkını vere vere okur canıma.
Sükûnetime hürmetim bil ki sabrımın hatrına.

Gözlerimin ferinde cemaline bir açlık,
Kirpikler usanmış, her bir teline binmiş tonlarca ağırlık.
Tam şafakta vurur şakaklara şakaklara,
Kafam dağınık, can paramparça.
İşte böyle bu günlerde, meşguliyetimsin sen benim.
Sendeyim, ben senim,
Artık kim beni tanır?

Doğrudur, şiirlerce kınadım seni satır satır,
Islah olmadı, bu nasıl şey çetrefilli,
Kınadıkça kanıma karışır,
İçimdeki isyanı diri tutan nöbetçi gibi.
Gece üç beş nöbetlerinde kapanmaz gözlerim kıymık batmış gibi.
Başka rollerin figüranları kurtaramaz ki beni.
Sen bilmezsin bunu şimdi,
Doğrudur, beni en çok yangınlar tanır!

Sevdaya sadık olmak aşkın ilmidir,
Sayfalar arası hep senden sonrası,
Durur hep tam ortasında bir hasret ayracı.
Kelimelerin tutup kabzasını,
Kışkırtarak vurgunların alâsını,
Ciğerlere yangınlar peydahlanır.
Şimdi kim beni tanır?
Doğrudur, beni en çok vurulanlar tanır!

Tartaklanırken vaktin küfesinde,
Elbette bir avuç toprak olacağız nihayetinde.
Üstelik alıp payıma düşen bu mezalimi,
Kaburga altına musallat yangınlarda gelecek ardın sıra benimle.
Şafak vakti vurur şakaklara şakaklara,
Döne döne,
Gözümde tüten hasret, hayalî cemalinle.

Senim, sendeyim,
Artık beni kim tanır?
Doğrudur, beni en çok yangına düçar olmuş sevdalılar tanır.

Sancılı bekleyişlerime hürmetim,
Müebbet yediren üstüme sinmiş kokunun hatrına.
Canımdan bezmiş canımın ağırlığıyla,
Susmalı o vakit.
Bir şeyler söylemenin aklı kalmadı.
Beni en çok anlayanlar tanır.

Bahar Önen BÜKE