Kor Nefes 

Bronz tenli akşama hakimiyetini ilan ederken kuzguni bir gece
Adını kor koyduğum günden beri
Mülteci hayallerim sancılıdır hep döşünde

Yıldız yıldız dizdim bakışlarının sesini geceye
Kulak hırpalayan,yürek dağlayan
Sessizlikte yankılanan
Yabancı bir lisandır bu işittiğim
Anlatmaz ki hiç bizi ,senli benli
Bıraktığın gibi işte
Boğulduğum sensizliğin kimsesizliğindeyim

Ben hasretin kor nefesiyim

Mahlahsız düşüncelerim ağıtlar yakarken alev alev
Dikilir aşkım o vakit dimdik Elif gibi
Cazgirlik etse de sensizliğimin kimsesizliği
Velveleye verir dilim şaha kaldırıp sabır zikrini

Bıraktığın gibi işte
Sensizliğin sessizliğinde
Şehriyardır kimsesizliğim
Deruhte eden anılara ağlarken yüreğim
Ölümü özencik edip
Kancık bir pusuda bekler durur azrailim

Ölüm kader, azmettiricisi sen
Yangın hasretten, su ben
Yokluğundur kor olup yakan
Benim ben küllerinde eşelenip duran
Bilmez mi ki bağrıma çöken azrailim
Bir sevda uğruna ölmekse , kaderime iman ettim

Bıraktığın gibi işte
Ben hasretin kor nefesiyim

Şek kabul etmez aşk amentüsü
Abanırken ruhuma müfrit hüznü
Yorgunluğuma,vurgunluğuma
Ve savrulduğum fırtınanın yağmurunda
Islak ıslak titrerken yalnızlık
Ve yanarken ıslak çıra misali için için
Bıraktığın gibi işte
Eşelenip durduğum aşkımızın küllerindeyim

Ben hasretin kor nefesiyim

Yalazını suratıma çarpa çarpa
Bağrıma basa basa
Hasretin su olabilmeyi öğretti yangınıma
Yalan değil , küfür de ettim gidişine ne varsa
Vefasızlığın alayına çıldıra çıldıra
Çıldırmak olmasa nasıl dayanırım ki ben bu yangına ?
Yaslanıp isli gönül duvarıma
Pürmelal bir sabır daha çekerim sonra

Ben hasretin kor nefesiyim

Hem artık adını da anmıyorum
Kor diyorum kısaca sana
Senin adın kor bundan sonra

Bıraktığın gibi işte
Eşelenip durduğum aşkımızın küllerinde
Sensizliğin kimsesizliğinde
Yangınların mücahidiyim
Ben hasretin kor nefesiyim

Bahar Önen BÜKE