Kopsun Kasırga

Ceset ceset gözyaşına bürünüp düşenler var gözlerden.

Ve kefen kefen definler yüreğimin çeperinde.

Bir yas çığlığı yükselirken vurulduğum yerde,
Oturmuş ağlıyorum şimdi,
Kanaya kanaya tüm ağlamalarıma içli içli.

Bilemezsiniz,
Yokuşlu yollarda yalpalansam da
Nasıl sağlam basar artık ayaklarım.

Ve her “ölüyorum” dediğimde,
Asil susuşlarımın gücü ile
Başımın nasıl erdiğini arşa
Bilemezsiniz.

Sığınıp çetin bir sınavın avuçlarındaki dualarıma,
Acının davasında müebbettedir sırtımdaki yara.

Her kaşındıkça,
Ve her kaşıdıkça,
Malum sebepler aklını oynattığı noktada
Batar durur sırtımda.

İnsi sinsi zamanlarda kanadıkça
Gelmez sırtım yere,
Sırtımın yara izleri var oldukça.

Tarifi yoktur, telafisi zinhar yoktur bazı vakitlerin.
Halihazırda olup bitenlerin,
Fevriliğin elinden tutarak
Defolu vakitlerin töhmetlerini kerte kerte
Rahatınıza batıp
Hesapların defterini düreceğim.

İçimde kopuyorsa bir fırtına,
Hazırım tufan çıkarmaya.
Çıkacaksa çıksın kasırga,
Uğultusunda çınlasın sesim ruhunuzda.

Lan kopsun kasırga!
Kalmasın çerçöp ortalıkta,
Kalmasın çerçöp ortalıkta!