Hasretin Son Rütbesi

Kalbimin hüznü öper gözlerimi.
Kirpiklerim gürlemeye hazır yağmur bulutları gibi.
Yerinden oynamış, aklım sıyırmak üzere dibini.
Yitirmelerin son durağı, hasretin bu son rütbesi.

Gözlerimde bin feryatla
Kimsesiz kalmış ellerim.
Saymadım ki
Ayrılığın mezbelesinde kaç ölüm ilkledim ömrüme.
Yalnızlığın koynunda ölüm kokar tenim.
Tüm sırlarımı ifşa ederken kalemim,
Alnıma yazılmış yazgısı
Kalbimin tam ortasına yazılı kaldı.

Son ses, kafamda yankılanan geçmişin sesi tırmalar beynimi.
Kırarken derin susuşların faylarını,
Rükûya durur kalbimin aşka teslimiyeti.
Ve
O ses ki
Tüm infaz edilmişlerin başkenti.
Her gafleti, gaflet
Sokaklarında ihanet.
Yerinden oynamış, aklım sıyırmak üzere dibini.
Yitirmelerin son durağı, hasretin bu son rütbesi.

Sen eyy mavi düşlerimin usturası,
Gözlerimdeki bu burkuntu
Gidişinin mirası.
Bu miras ki
Kalbimin parçalayıcı mızrağı
Hecesiz ömrümde kanar,
Acımasız ayrılığın çığlığı.

Kaydım tutulur kaybedenler ülkesine.
Yoklamaya alırken beni gece,
"Buradayım" der gözlerim,
"Buradayım" der yüreğim,
Buradayım...
Körükleyip hasret ateşinin çırasını,
Çığlık çığlık,
Acı acı,
Silemeyeceğini bilerek, bu ayrılığın yazgısını.

Ah bu yitirmişlik, ah bu yorgunluk...
İçimin sen ülkesine gömer ahvalimi.
Koyulaştırdıkça hasretle muhabbeti
Aklım… ah, bu yerinden oynamış aklım
"Unutacağım" deyip kandırır hep beni.
Canımdan parça koparırcasına
Hatırlatır ayrılığı her defasında.

Sen eyyy ömrümün kara kışı,
Gecelerimin şaşaalı efkârı.
Bilesin ki
Yerinden oynamış, aklım sıyırmak üzere dibini…
Bu hasretin son rütbesi.